Como Converterse En Hacker

Como editor do Jargon File e autor doutros poucos coñecidos documentos de natureza similar, a miúdo recibo emails de novatos entusiastas da rede preguntando (en efecto) "como podo aprender a ser un hacker maxistral?". En 1996 decateime de que non parecía haber outros FAQs ou documentos web que resolvesen esta cuestión vital, polo que fixen este. Moitos hackers considérano agora definitivo, e imaxino que iso significa que o é. Inda así, non pretendo ser a autoridade exclusiva neste tema; polo que si non che gusta o que lees aquí, escribe o teu.

Se estás lendo unha copia deste documento offline, a versión actual atópase en https://hackliza.gal/posts/como_converterse_en_hacker/.

Nota: Hai unha lista de preguntas frecuentes ao final deste documento. Por favor, leas –dúas veces– antes de escribirme calquera pregunta sobre este documento.

Hai moitas traducións deste documento dispoñibles: árabe, bielorruso, búlgaro, chinés, checo, danés, holandés, estonio, francés, alemán, grego, húngaro, italiano, hebreo, xaponés, lituano, noruegués, persa, polaco, portugués (brasileiro), romanés, español, turco e sueco. Ten en conta que dado que este documento cambia ocasionalmente, pode que estean desactualizados en diferentes graos.

O diagrama de cinco puntos en nove cadrados que decora este documento chámase glider. É un patrón sinxelo con algunhas propiedades sorprendentes nunha simulación matemática chamada Life que fascinou aos hackers durante moitos anos. Creo que é un bo emblema visual de como son os hackers — abstracto, ao principio un pouco misterioso, pero unha porta de entrada a un mundo enteiro cunha intrincada lóxica propia. Le máis información sobre o emblema do glider aquí.

Se consideras que este documento é valioso, podes apoiar ao seu creador (Eric Steven Raymond) en Patreon ou SubscribeStar. E considera tamén apoiar a outros hackers que produciron código que utilizas e valoras a través de Loadsharers. Moitas doazóns pequenas pero continuas súmanse rapidamente e poden liberar ás persoas que che deron agasallos do seu traballo para crear cousas de máis valor.

O Jargon File contén un montón de definicións do termo 'hacker', a maioría teñen que ver con habilidade técnica e desfrutar resolvendo problemas e superando límites. Sen embargo, se queres saber como converterte en hacker, só dous son relevantes.

Existe unha comunidade, unha cultura compartida, de programadores expertos e magos das redes que remonta a súa historia ata os primeiros miniordenadores de tempo-compartido e experimentos de ARPAnet. Os membros desta cultura crearon o termo 'hacker'. Os hackers crearon Internet. Os hackers fixeron do sistema operativo Unix o que é hoxe en día. Os hackers fixeron o traballo da World Wide Web. Se es parte desta cultura, se contribuiches a ela e outra xente sabe quen es e chámate hacker, es un hacker.

A mentalidade hacker non está limitada a esta cultura do hacker de software. Hai xente que aplica a actitude hacker a outras cousas, como á electrónica ou música — de feito, podes atopalos nas categorías máis elevadas da ciencia e a arte. Os hackers do software recoñecen a estes espíritos afíns noutras partes e pódenlles chamar hackers tamén — e algúns afirman que a natureza hacker é independente do ámbito particular no que traballe un hacker. Pero no resto deste documento centrarémonos nas habilidades e actitudes dos hackers de software, e as tradicións da cultura compartida que orixinaron o termo 'hacker'.

Existe outro grupo de xente que ruidosamente se chaman hackers a si mesmos, pero non o son. Esta é xente (maioritariamente homes adolescentes) que se divirte colándose en ordenadores e aproveitándose do sistema telefónico. Os verdadeiros hackers chaman a esta xente 'crackers' e non teñen nada que ver con eles. Os verdadeiros hackers pensan que os crackers son preguiceiros, irresponsábels, e non moi brillantes e alegan que ser capaz de romper a seguridade non che fai un hacker máis do que ser capaz de pontear coches che fai ser un enxeñeiro automobilístico. Desafortunadamente, moitos xornalistas e escritores foron enganados para usar a palabra 'hacker' para describir ós crackers; isto irrita infinitamente aos hackers.

A diferencia fundamental é esta: os hackers crean cousas, os crackers rómpenas.

Se queres ser un hacker, segue lendo. Se queres ser un cracker, vai ler o grupo de novas alt.2600 e prepárate para facer de cinco a dez anos no cárcere despois de descubrir que non es tan listo como ti crías E iso é todo o que vou dicir sobre os crackers.

1. O mundo está cheo de problemas fascinantes esperando a ser resoltos.

2. Ningún problema debería ser resolto dúas veces.

3. O aburrimento e o traballo monótono son o mal.

4. A liberdade é boa.

5. Actitude non é substituto de competencia.

Os hackers resolven problemas e constrúen cousas, e creen na liberdade e na axuda mutua voluntaria. Para ser aceptado como hacker, teste que comportar como se ti mesmo tiveses este tipo de actitude. E para comportarte como se tiveses a actitude, tes que crer realmente na actitude.

Pero se pensas que promover as actitudes hacker é so unha forma de gañar aprobación na cultura, non entenderás o asunto. Volverte o tipo de persoa que cree estas cousas é importante para ti — para axudarche a aprender e manterte motivado. Como en tódalas artes creativas, o xeito máis efectivo de volverse un mestre é imitar a mentalidade dos mestres — non so intelectualmente, senón tamén emocionalmente.

Ou como di o seguinte poema Zen moderno:

  Para seguir o camiño:
  mira ó mestre,
  sigue ó mestre,
  camiña co mestre,
  mira a través do mestre,
  convértete no mestre.

Polo que, se queres ser un hacker, repite as seguintes cousas ata que as creas:

1. Aprende a programar.

2. Consigue un Unix de código aberto e aprende a usalo.

3. Aprende a usar a World Wide Web e escribir HTML.

4. Se non sabes Inglés funcional, apréndeo.

A actitude hacker é vital, pero as habilidades son aínda máis vitais. A actitude non é substituto de competencia, e hai certas habilidades básicas que precisas ter antes de que a ningún hacker se lle pase sequera pola cabeza considerarte como tal.

Estas habilidades cambian amodo ó longo do tempo cando a tecnoloxía require novas capacidades e deixa obsoleta ás vellas. Por exemplo, adoitábase incluír programar en código máquina, e non foi ata ben que pouco que se precisa HTML. Pero agora está claro que se inclúen as seguintes:

1. Escribe software de código aberto

2. Axuda a probar e depurar software de código aberto

3. Publica información útil

4. Axuda a manter as infraestruturas funcionando

5. Serve á propia cultura hacker

Coma na maioría de culturas sen unha economía monetaria, a cultura hacker basease na reputación. Ti estás intentando resolver problemas, pero como de interesantes son, e se as túas solucións son realmente boas, é algo que só os seus compañeiros técnicos ou superiores normalmente están preparados para xulgar.

Polo tanto, cando participas no xogo dos hackers, ti aprendes a manter a puntuación polo que pensan outros hackers da túa habilidade (esta é a razón pola que non es un hacker ata que outros hackers te o chaman de forma constante). Este feito está sepultado pola imaxe de que hackear é un traballo solitario; tamén está considerado un tabú dentro da cultura hacker (decaendo gradualmente dende finais dos 90 pero aínda sendo potente) admitir que o ego ou a validación externa están implicados na motivación propia.

En concreto, a cultura hacker é o que os antropoloxistas chaman a cultura do agasallo. Ti gañas status e reputación nel non por dominar a outras persoas, nin por ser guapo, nin por ter cousas que outras persoas desexarían, senón por regalar cousas. Especificamente, por regalar o teu tempo, a túa creatividade e os resultados da túa habilidade.

Hai basicamente cinco tipos de cousas que podes facer para ser respectado polos hackers:

Contrariamente aos mitos populares, ti non tes que ser un nerd para ser un hacker. Sen embargo, axuda, e moitos hackers son de feito nerds. Estar algo marxinado socialmente axuda a estar concentrado nas cousas realmente importantes, coma pensar e hackear.

Por esta razón, moitos hackers adoptaron a etiqueta 'geek' coma unha insignia de orgullo —é unha forma de declarar a súa independencia das expectativas sociais normais (así como a afección por outras cousas como a ciencia ficción e os xogos de estratexia que adoitan acompañar a ser un hacker). O termo 'nerd' era utilizado nos anos 90, cando 'nerd' era un leve pexorativo e 'geek' un pouco máis duro; nalgún momento despois do 2000 cambiaron de lugar, polo menos na cultura popular dos Estados Unidos, e agora hai incluso unha cultura do orgullo 'geek' entre as persoas que non son técnicas.

Se consegues concentrarte o suficiente no hacking para ser bo niso e seguir tendo vida, está ben. Isto é moito máis fácil agora que cando eu era novo nos anos 70; a cultura tradicional agora é moito máis amigable cos tecno-nerds. Incluso hai un número crecente de persoas que se dan conta de que os hackers adoitan ser material de alta calidade para amantes e cónxuxes.

Se che atrae o hacking porque non tes vida, tamén está ben —polo menos non terás problemas para concentrarte. Quizais teñas unha vida máis tarde.

Outra vez, para ser un hacker, tes que entrar na mentalidade hacker. Hai varias cousas que podes facer cando non estás no ordenador que parecen axudar. Non hai substitutos do hacking (nada o é) pero moitos hackers fano, e senten que conectan dalgún xeito básico coa esencia do hacking.

• Aprende a escribir a túa linguaxe materna ben. Aínda que é un estereotipo común que os programadores non saben escribir, un sorprendente número de hackers (incluíndo aos máis habilidosos que coñezo) son escritores moi capaces.

• Le ciencia ficción. Vai a convencións de ciencia ficción (esta é unha boa forma de coñecer a hackers e proto-hackers).

• Únete a un hackerspace e crea cousas (outra boa forma de coñecer a hackers e proto-hackers).

• Entrena en artes marciais. O tipo de disciplina mental necesaria para as artes marciais parece ser similar de xeito importante ao que fan os hackers. As formas máis populares entre os hackers son definitivamente as artes asiáticas sen armas, coma o Tae Kwon Do, varias formas de Karate, Kung Fu, Aikido, ou Ju Jitsu. A esgrima occidental e as artes da espada asiáticas tamén teñen seguidores visibles. Nos lugares onde é legal, o disparo con pistola foi aumentando en popularidade dende finais dos anos noventa. As artes marciais máis hacker son as que enfatizan a disciplina mental, a conciencia relaxada e o control preciso, en lugar da forza bruta, o atletismo ou a dureza física.

• Estuda unha disciplina de meditación real. O eterno favorito entre os hackers é o Zen (o máis importante, é que é posible beneficiarse do Zen sen adquirir unha relixión ou sen descartar a que xa tes). Tamén poden funcionar outros estilos, pero ten coidado de escoller unha que non esixa crer cousas tolas.

• Desenvolve un oído analítico para a música. Aprende a apreciar tipos de música peculiares. Aprende a tocar ben algún instrumento musical ou a cantar.

• Desenvolve o teu aprecio polos xogos de palabras.

Canto máis destas cousas fagas, máis probable é que sexas un hacker natural. Por que estas cousas en particular non están completamente claras, pero están relacionadas cunha mestura de habilidades do cerebro esquerdo e dereito que parece ser importante; os hackers teñen que ser capaces de razoar loxicamente e de saír da aparente lóxica dun problema ao momento.

Traballa tan intensamente como xogas e xoga tan intensamente como traballas. Para os hackers verdadeiros, os límites entre "xogar", "traballar", "ciencia" e "arte" tenden a desaparecer, ou a mesturarse nunha lúdica creatividade de alto nivel. Ademais, non te conformes cun estreito abano de habilidades. Inda que a maioría dos hackers autodescríbense como programadores, é moi probable que sexan máis que competentes en varias habilidades relacionadas –administración de sistemas, deseño web, e a resolución de problemas de hardware do PC son comúns. Un hacker que sexa administrador de sistemas, por outra banda, é probable que sexa bastante habilidoso na programación de scripts e deseño web. Os hackers non fan as cousas á medias; se invisten nunha habilidade, adoitan ser moi bos nela.

Finalmente, algunhas cousas que non hai que facer.

• Non empregues un ID de usuario grandioso ou tonto.

• Non entres en discusións áridas na Usenet (nin en ningún outro lugar).

• Non te chames a ti mesmo 'ciberpunk' e non perdas o tempo con alguén que o faga.

• Non fagas publicacións nin escribas correos electrónicos cheos de erros ortográficos e gramática incorrecta.

A única reputación que terás facendo estas cousas será a dun imbécil. Os hackers teñen unha gran memoria – poderían pasar moitos anos ata que che acepten de novo despois destes erros.

O problema cos nomes grandiosos merece unha explicación. Ocultar a túa identidade detrás deste tipo de ID é un comportamento xuvenil e parvo característico dos crackers, warez d00dz e outras formas de vida inferiores. Os hackers non fan isto; están orgullosos do que fan e queren que se asocie cos seus nomes reais. Entón, se empregas un nome grandioso, déixao. Na cultura dos hackers só te marcará coma un perdedor.

Cado escribín este HOWTO a finais de 1996, algunhas cousas eran moi diferentes de como son hoxe en día. Unhas poucas palabras sobre destes cambios poden axudar a aclarar as cousas para as persoas que están confundidas sobre a relación do código aberto, o software libre e Linux coa comunidade hacker. Se non tes curiosidade por isto, podes saltar directamente ás preguntas frecuentes e á bibliografía dende aquí.

O espírito e a comunidade hacker tal e como os describín aquí son moi anteriores á aparición de Linux despois de 1990; introducinme por primeira vez nela arredor de 1976 e as súas raíces son facilmente rastrexables ata principios dos anos sesenta. Pero antes de Linux, a maioría do hacking facíase en sistemas operativos propietarios ou nun puñado de sistemas caseiros experimentais como o ITS do MIT que nunca se despregaron fóra dos seus nichos académicos orixinais. Aínda que houbo algúns intentos anteriores (pre-Linux) de cambiar esta situación, o seu impacto foi no mellor dos casos moi marxinal e confinado a comunidades de verdadeiros crentes dedicados que eran pequenas minorías incluso dentro da comunidade hacker, e moito menos respecto ao mundo máis grande do software en xeral.

O que agora se chama "código aberto" remóntase tanto coma a propia comunidade hacker, pero ata 1985 era unha práctica popular sen nome máis que un movemento consciente con teorías e manifestos. Esta prehistoria rematou cando, en 1985, o hacker Richard Stallman ("RMS") intentou darlle un nome: "software libre". Pero o seu acto de nomear tamén foi un acto de reivindicación; engadiu bagaxe ideolóxica á etiqueta de "software libre" que gran parte da comunidade de hackers existente nunca aceptou. Como resultado, a etiqueta de "software libre" foi rexeitada en voz alta por unha substancial minoría da comunidade hacker (especialmente entre os asociados a BSD Unix), e usada con reservas serias pero silenciosas pola maioría do resto (incluído eu).

A pesar destas reservas, a pretensión de RMS de definir e dirixir á comunidade hacker baixo a bandeira do "software libre" mantívose en xeral ata mediados dos anos noventa. Isto só foi desafiado seriamente polo auxe de Linux. Linux deu ao desenvolvemento de código aberto un fogar natural. Moitos proxectos emitidos baixo termos que agora chamaríamos de código aberto migraron de Unix propietarios a Linux. A comunidade arredor de Linux medrou de forma explosiva, volvéndose moito máis grande e heteroxénea que a cultura hacker anterior a Linux. RMS intentou decididamente cooptar toda esta actividade no seu movemento de "software libre", pero foi frustrado tanto pola explosiva diversidade da comunidade Linux como polo escepticismo público do seu fundador, Linus Torvalds. Torvalds continuou empregando o termo "software libre" por falta de alternativa, pero rexeitou públicamente a bagaxe ideolóxica de RMS. Moitos hackers máis novos seguiron o exemplo.

En 1996, cando publiquei por primeira vez este HOWTO, a comunidade hacker reorganizouse rápidamente en torno a Linux e un puñado de outros sistemas operativos de código aberto (en particular, os descendentes de BSD Unix). A memoria comunitaria do feito de que a maioría de nós levaramos décadas desenvolvendo software de código pechado en sistemas operativos de código pechado aínda non comezara a esvaecerse, pero ese feito xa comezaba a parecer parte dun pasado morto; Os hackers definíanse cada vez máis como hackers polos seus anexos a proxectos de código aberto como Linux ou Apache.

Non obstante, o termo "código aberto" aínda non aparecera; non o faría ata principios de 1998. Cando se fixo, a maioría da comunidade de hackers adoptouno nos seis meses seguintes; as excepcións eran unha minoría ideoloxicamente unida ao termo "software libre". Desde 1998, e sobre todo despois de 2003, a identificación do "hacking" co desenvolvemento de "código aberto (e software libre)" fíxose moi próxima. Hoxe non ten moito sentido intentar distinguir entre estas categorías e parece improbable que cambie no futuro.

Non obstante, convén lembrar que non sempre foi así.

Paul Graham escribiu un ensaio chamado Great Hackers e outro sobre Undergraduation, no que fala con moita sabedoría.

Os hackers máis novos poden considerar interesante e útil o seguinte texto Things Every Hacker Once Knew.

Tamén escribín A Brief History Of Hackerdom.

Escribín o traballo, The Cathedral and the Bazaar, que explica moito sobre como funcionan as culturas de código aberto e Linux. Abordei este tema aínda máis directamente na súa continuación Homesteading the Noosphere.

Rick Moen escribiu un excelente documento sobre how to run a Linux user group.

Rick Moen e eu colaboramos noutro documento sobre How To Ask Smart Questions. Isto axudarache a buscar axuda de xeito que teñas máis probabilidades de conseguila.

Se precisas instrucións sobre o funcionamento dos ordenadores persoais, Unix e Internet, consulta The Unix and Internet Fundamentals HOWTO.

Cando publiques software ou escribas parches para software, intenta seguir as pautas do Software Release Practice HOWTO.

Se che gustou o poema Zen, tamén che pode gustar Rootless Root: The Unix Koans of Master Foo.

Pregunta: Como podo saber se xa son un hacker?

Resposta: Pregúntate a ti mesmo estas tres cousas:

• Falas código, con fluencia?

• Identifícaste cos obxectivos e valores da comunidade hacker?

• Nalgún momento chamoute hacker un membro establecido da comunidade hacker?

Se podes respostar "Si" as tres preguntas, xa es un hacker. Non e suficiente con dúas.

A primeira é sobre as habilidades. Ti probablemente pases se tes as capacidades técnicas mínimas descritas antes neste documento. Tamén pasas de sobra se tes unha cantidade substancial de código aceptado nun proxecto de desenvolvemento open-source.

A segunda pregunta é sobre a actitude. Se os cinco principios da mentalidade hacker parecen obvios para ti, máis unha descrición do teu estilo de vida que algo novo, xa levas máis da metade do camiño recorrido. Esa é a metade interna de cada un; a outra, externa é o grao no que te identificas cos proxectos a longo prazo da comunidade hacker.

Esta é unha lista incompleta pero indicativa de algúns deses proxectos: Impórtate que Linux mellore e se espalle? Tes paixón pola liberdade do software? Hostil os monopolios? Actúas coa crenza de que os computadores poden ser instrumentos de empoderamento que fagan o mundo un lugar mais rico e humano?

Pero unha nota de precaución é necesaria aquí. A comunidade hacker ten algúns intereses políticos específicos principalmente defensivos – dous de eles son defender os dereitos de libre expresión e repeler a obtención de poder da "propiedade intelectual" que faría o open-source ilegal. Algúns deses proxectos a longo prazo son organizacións de liberdades civís coma a Electronic Frontier Foundation e a actitude externa inclúe apoialos. Pero mais aló diso, a maioría dos hacker ven os intentos de sistematizar a actitude hacker nun programa político explícito con desconfianza; xa aprendemos, polo camiño duro, que eses intentos dividen e distraen. Se alguén intenta recrutarte para marchar no teu capitolio no nome da actitude hacker, non entenderon a idea. A resposta correcta probablemente sexa "Cala e amósalles o código."

A terceira proba ten un complicado elemento de recursividade nel. Observei na sección "Que é un hacker?" que ser un hacker é en parte cuestión de pertencer a unha subcultura particular ou rede social cunha historia compartida, un interior e un exterior. No pasado lonxano, os hackers eran un grupo moito menos cohesivo e auto-consciente do que son hoxe. Pero a importancia do aspecto da rede social incrementou nos últimos trinta anos ao mesmo tempo que o Internet fixo as conexións co núcleo da subcultura hacker mais fáciles de desenrolar e manter. Un indicador sinxelo do cambio é que, neste século, temos as nosas propias camisetas.

Os sociólogos, que estudan redes coma as da cultura hacker baixo a rúbrica de "colexios invisibles", atoparon que unha característica destas redes é que teñen gardiáns – membros centrais coa autoridade social para avalar a entrada de novos membros na rede. Porque o "colexio invisible" que é a cultura hacker é un frouxo e informal, o papel do gardián é tamén informal. Pero unha cousa que todos os hackers entenden é que non todos os hackers son gardiáns. Os gardiáns teñen que obter un certo grado de antigüidade e logros antes de que poidan outorgar o título. Canto é difícil de cuantificar pero todo hacker o sabe cando o ve.

P: Ensinarasme como hackear?

R: Dende que publiquei esta páxina por primeira vez, varias persoas me preguntan cada semana (a miúdo cada día) se lles "ensinaría todo sobre o hacking". Desafortunadamente non teño o tempo ou enerxía pra facer isto; os meus propios proxectos de hacking, e traballar como un partidario do software open-source, toman o 110% do meu tempo.

Aínda no caso de que o fixera, o hacking é unha actitude e unha habilidade que, básicamente tes que ensinarte a ti mesmo. Atoparás que mentres que os verdadeiros hackers queren axudarte, non te respectarán se andas a rogar que che ensinen todo o que saben en sinxelos pasos.

Aprende unhas poucas cousas ao principio. Amosa que o estas intentando, que es capaz de aprender pola túa conta. Entón vai aos hacker que atopes con preguntas específicas.

Se mandas un correo a un hacker pedindo consello, aquí hai dúas cousas que debes saber. Primeiro, atopamos que a xente que é preguiceira ou descoidada coa súa escritura soen ser demasiado preguiceiros e descoidados co seu pensamento pra ser bos hackers – así que se coidadoso con como escribes e usa boa gramática e puntuación, senón probablemente sexas ignorado. En segundo lugar, non te atrevas a pedir unha resposta a unha conta dun ISP que é distinta da conta dende a que escribes; atopamos que a xente que o fai normalmente son ladróns usando contas roubadas, e non temos interese en recompensar o roubo.

P: Entón, como podo empezar?

R: A mellor forma de empezar probablemente sexa acudir á reunión de un LUG (Linux user group). Podes atopar estes grupos na "LDP General Linux Information Page"; probablemente haxa un preto de ti, probablemente asociado cun instituto ou universidade. Os membros do LUG probablemente che den un Linux se llo pides, e seguro que che axudan a instalalo e dar os primeiros pasos nel.

O teu seguinte paso (e o primeiro se non atopas un LUG cerca) debe ser atopar un proxecto open-source que che interese. Comeza por ler o código e revisar os bugs. Aprende a contribuír e traballa para que che recoñezan.

O único xeito de que che recoñezan é traballar en mellorar as túas habilidades. Se me pides un consello persoal en como empezar, direiche exactamente estas mesmas cousas, por que non teño ningún atallo máxico para ti. Tamén te descartaría mentalmente como un potencial perdedor – por que se careces do aguante pra ler esta FAQ e da intelixencia pra entender que o único xeito é traballar en mellorar as túas habilidades, non tes remedio.

Outra posibilidade interesante é visitar un hackerspace. Hai un movemento florecente de xente que crea lugares físicos – clubs de makers – onde poden quedar con xente pra traballar en proxectos de hardware e software de forma conxunta, ou independente nunha atmosfera amigable. Os hackerspaces a miúdo conseguen ferramentas e equipo especializado que sería demasiado caro ou loxísticamente inconveniente pra persoas individuais. Os hackerspaces son fáciles de atopar no Internet; é posible que haxa un preto de ti.

P: Cando hai que comezar? É demasiado tarde pra min pra aprender?

R: Calquera idade na que te sintas motivado pra comezar e unha boa idade. Parece que a maioría da xente se interesa entre os 15 e os 20 anos, pero coñezo excepcións nas dúas direccións.

P: Canto tempo tardarei en aprender a hackear?

R: Iso depende en canto talento teñas e como de duro traballes. A maioría da xente que intenta adquirir unha habilidade respectable tarda entre dezaoito meses e dous anos, se se concentran. Pero non penses que acaba aí; no hacking (como noutros moitos campos) tardase uns dez anos en chegar a mestría, e se es un verdadeiro hacker, adicaras o resto da tua vida aprendendo e perfeccionando o teu oficio.

P: É Visual Basic unha boa linguaxe pra empezar?

R: Se estas facendo esta pregunta, case seguro que pensas intentar hackear no Microsoft Windows. Iso é unha mala idea de por si. Cando comparei intentar aprender a hackear en Windows con tratar de aprender a bailar cunha armadura, non estaba de broma. Non o intentes. É desagradable e nunca deixa de ser desagradable.

Hai un problema especifico co Visual Basic; principalmente que non é portable. Aínda que hai prototipos de implementacións open-source de Visual Basic, os estándares ECMA aplicables non cobren mais dunha pequena porción das súas interfaces de programación. En Windows a maioría da sua librería é propietaria e dun só provedor (Microsoft); se non es extremadamente coidadoso coas funcionalidades que utilizas – máis coidadoso do que un novato é capaz de ser – acabaras atrapado nunha desas plataformas que Microsoft escolla soportar. Se estas comezando con Unix, hai linguaxes moito mellores con mellores librarías. Python, por exemplo.

Ademais coma outros Basics, Visual Basic e unha linguaxe cun mal deseño que che ensinara malos hábitos de programación. Non, non me pidas que os describa en detalle; esa explicación podería encher un libro. Aprende unha linguaxe mellor deseñada no seu lugar.

Un deses malos hábitos é volverse dependente das librarías, widgets e ferramentas de desenvolvemento dun só provedor. En xeral, calquera linguaxe que non estea completamente soportada por polo menos Linux ou un dos BSDs, e/ou polo menos tres sistemas operativos de distintos provedores, e una mala elección pra aprender a hackear.

P: Axudarasme a crackear un sistema, ou ensinarasme como crackear?

R: Non. Calquera que siga preguntando este tipo de preguntas despois de ler este FAQ é demasiado estúpido para que sexa educable aínda que eu tivese tempo para tutorealo. Calquera pregunta deste tipo que me chegue por email ignorareina ou contestareina con moita grosería.

P: Como podo obter o contrasinal da conta doutra persoa?

R: Iso é cracking. Vaite, idiota.

P: Como podo entrar/ler/monitorizar o email de alguén?

R: Iso é cracking. Pérdete, parvo.

P: Como podo roubar privilexios nas canles do IRC?

R: Iso é cracking. Fora de aquí, cretino.

P: Crackearonme. Axúdasme a defenderme de novos ataques?

R: Non. Cada vez que me fixeron esta pregunta ata agora, provén dalgún pobriño que está a utilizar Microsoft Windows. Non é posible protexer eficazmente os sistemas Windows contra ataques; o código e a arquitectura simplemente teñen demasiados defectos, o que fai que protexer Windows é tentar rescatar un barco cunha peneira. A única prevención fiable comeza co cambio a Linux ou algún outro sistema operativo deseñado para ser, polo menos, seguro.

P: Estou tendo problemas co meu Windows. Pódesme axudar?

R: Si. Entrar nunha terminal e escribe "format c:". Calquera problema que experimentes cesará nun poucos minutos.

P: Onde podo atopar algúns hackers cos que falar?

R: A mellor forma é atopar un grupo de usuarios Unix ou Linux local e ir ás súas reunións (podes atopar ligazóns a varias listas de grupos de usuarios no sitio LDP en ibiblio).

(Dicía aquí que non atoparías hackers no IRC, pero enténdenme que isto está cambiando. Ao parecer, algunhas comunidades de hackers, ligadas a cousas como GIMP e Perl, agora teñen canles IRC).

P: Podes recomendar libros útiles sobre temas relacionados co hacking?

R: Manteño o HOWTO de Linux Reading List que pode resultar útil. A Loginataka tamén pode ser interesante.

Para unha introdución a Python, consulta o tutorial no sitio de Python.

P: Teño que ser bo nas matemáticas para converterme nun hacker?

R: Non. No hacking utilizase moi poucas matemáticas formais ou aritmética. En particular, normalmente non necesitarás trigonometría, cálculo ou análise (hai excepcións a isto nun puñado de áreas de aplicación específicas como gráficos por ordenador en 3-D). Coñecer algo de lóxica formal e álxebra de Boole é bo. Algunhas bases na matemática finita (incluída a teoría de conxuntos finitos, a combinatoria e a teoría de grafos) poden ser útiles.

Moito máis importante: cómpre ser capaz de pensar lóxicamente e seguir cadeas de razoamento exacto, como fan os matemáticos. Aínda que o contido da maioría das matemáticas non che axudará, necesitarás a disciplina e a intelixencia para manexar as matemáticas. Se careces de intelixencia, hai poucas esperanzas para ti coma hacker; se che falta a disciplina, é mellor que a cultives.

Creo que un bo xeito de saber se o tes é coller unha copia do libro de Raymond Smullyan What Is The Name Of This Book?. Os lúdicos enigmas de Smullyan están moi no espírito hacker. Poder resolvelos é un bo sinal; gozar ó resolvelos é aínda mellor.

P: Que linguaxe debo aprender de primeiro?

R: HTML se aínda non o sabes. Hai moitos libros sobre HTML malos e con moita publicidade, e lamentablemente poucos bos. O que máis me gusta é HTML: The Definitive Guide.

Pero HTML non é unha linguaxe de programación completa. Cando esteas listo para comezar a programar, recomendaría comezar con Python. Escoitarás a moita xente recomendando Perl, pero é máis difícil de aprender e (na miña opinión) está peor deseñado.

C é realmente importante, pero tamén é moito máis difícil que Python ou Perl. Non intentes aprendelo primeiro.

Usuarios de Windows, non vos conformedes con Visual Basic. Ensinarache malos hábitos e non é portable fora de Windows. Evítao.

P: Que tipo de hardware necesito?

R: Adoitaba ser que os ordenadores persoais tiñan pouca potencia e eran pobres en memoria, o suficiente para poñer límites artificiais ao proceso de aprendizaxe dun hacker. Isto deixou de ser certo a mediados dos anos noventa; calquera máquina dun procesador Intel 486DX50 é o suficientemente potente para o traballo de desenvolvemento, comunicacións e Internet, e os discos máis pequenos que podes mercar a día de hoxe son o suficientemente grandes.

O importante para escoller unha máquina na que aprender é se o seu hardware é compatible con Linux (ou compatible con BSD, se elixes seguir esa ruta). De novo, isto será certo para case todas as máquinas modernas. As únicas áreas realmente pegañentas son os módems e as tarxetas sen fíos; algunhas máquinas teñen hardware específico de Windows que non funcionará con Linux.

Hai un FAQ sobre compatibilidade de hardware; a última versión está aquí.

P: Quero contribuír. Podes axudarme a escoller un problema para traballar?

R: Non, porque non coñezo os teus talentos nin os teus intereses. Tes que estar motivado por ti mesmo ou non te manterás, e é por iso que que outras persoas elixan a túa dirección case nunca funciona.

P: Teño que odiar e golpear a Microsoft?

R: Non. Non é que Microsoft non sexa repugnante, pero houbo unha cultura hacker moito antes de Microsoft e aínda haberá unha longa despois de que Microsoft sexa historia. Calquera enerxía que gastes odiando a Microsoft gastaríase mellor en amar o teu oficio. Escribe un bo código – iso golpeará a Microsoft de xeito suficiente sen contaminar o teu karma.

P: Pero o software de código aberto non deixará aos programadores incapaces de gañarse a vida?

R: Parece improbable –ata o de agora, a industria do software de código aberto parece estar creando emprego en vez de destruílo. Se ter un programa escrito supón un beneficio económico neto por non telo escrito, un programador cobrará se o programa será ou non de código aberto unha vez rematado. E, por moito que se escriba o software "de balde", sempre parece haber máis demanda de aplicacións novas e personalizadas. Escribín máis sobre isto en Open Source.

P: Onde podo obter un Unix gratuíto?

R: Se aínda non tes un Unix instalado na túa máquina, noutros lugares desta páxina inclúo indicacións para obter o Unix gratuíto máis usado. Para ser un hacker necesitas motivación e iniciativa e a capacidade de educarte. Empeza agora…